Son mektup

   Özledim sizleri. Merhabalar. Seçimler bitti. Fazla detay yok. Gülden kale düştü. Yeni başkan Osman Eraslan. Tebrik ediyor çalışmalarında başarılar diliyoruz. Ekip olmayı başarırlar inşallah. Takipçisi olacağız her zaman olduğu gibi.

Giden fazla üzülmesin. Halk getirdi, halk götürdü. Saygı duymak lazım seçmenin kararına. Şimdi dinlenme zamanı onun için. Beş sene çalıştı. Yorgun haliyle dinlenirken kin yerine kendini yargılaması en doğru karar olur. Yaptığı hizmetlerden dolayı da hem Yurdakul Eröz abime hem de ekibine teşekkür ediyorum. Az zaman değil, beş sene emek verdiler.

Bundan on yıl önce Yurdakul Eröz abim Anavatan Partisi'nden aday olmuş ve ikinci olarak kaybetmişti. O zaman bir mektup yazdı teşkilat başkanına. Onları suçladı. Bu oyların hepsi benim oylarım. Sizler hiç bir şey yapmadınız diye. Dahası var. Gerek yok yazmaya. Bu mektubu teşkilat başkanı Osman Mutlu abim tam 10 sene cebinde sakladı. Detaya girmiyorum. Sade ve öz yazıyorum. Osman abi o mektuba cevabı yazdı. Onunkisi SON MEKTUP oldu. Sabırla bekledi ve yazdı mektubun cevabını. Son mektubu yazarken ağladı mı bilmem. Okunurken acıklı oldu. 'Ne oldum deme, ne olacağım de' derler atalar. Aynen de öyle oldu.

Giderken şahsi eşyalarını almış. En doğal hakkı. En büyük hatası, aldığın gibi olsun bırakaydın. Nene gerek senin masa ve aksesuarlar. Ulusal basına çıktık hoş olmadı. Ben üzüldüm. Hem de samimi bir şekilde üzüldüm. Olmasa idi keşke.

Biz her dönem yazdık. Bu dönemde yazacağız elbet. Her zaman olduğu gibi yazacağız. Olaki diyet ödemeye falan kalkınmasın kimse. Biz hep bu memleket için var olduk. Öylede olacağız. Bizi halkı sevin samimi olun yeter. Beraber çalışırız. Bizim anlayışımız bu. Kalbinizi her zaman açık tutun. Kapılarınızı kapatmayın.

Yüreğinizden sevgiler, yüzünüzden gülücükler eksik olmasın. Sizleri seviyorum. SEVGİYLE KALIN.