Bu isimler ne için çırpınıyor?

Bu isimler ne için çırpınıyor?
Mümin Sekman, Üstün Dökmen, Acar Baltaş, Münir Arıkan, Erdal Demirkıran, Ahmet Şerif İzgören, Özkan Şenol, Doğan Cüceloğlu, Dale Carnegie, Leo Buscaglia, Şeref Oğuz, Özgür Bolat, Özcan Köknel, Nihal Mamatoğlu, Osman Müftüoğlu, Kenan Demirkol, Canan Karatay, Ahmet Rasim Küçükusta, Selahattin Dönmez, Ender Saraç, İbrahim Adnan Saraçoğlu, Yavuz Dizdar, Erkan Topuz, Neva Çiftçioğlu Banes, Yaman Törüner, Robin Sharma, Nil Gün, Barış Muslu, Süleyman Ateş vb. gibi aydınlar / uzmanlar / yazarlar / bilimciler bizim daha kaliteli yaşam formuna geçmemizi sağlamak için yazıyor, konuşuyor...
Ortalama 70-80 yıl yaşayan bir insan ömrünün ilk 20-25 yılında nitelikli bir eğitim-öğretim sürecinden geçmek için didiniyor. Neden iyi eğitim istiyoruz? Çünkü mutlu, huzurlu, refah içinde, saygın bir ömür sürmek istiyoruz...
Çağımızda eğitimli, bilgili olmayan toplumlar güçlü olamıyor. "Bilgi teknolojilerini" üretenler çok kazanıyor. Şöyle ki, 1500-2000 kilo soğan üreten bir kişi bununla 100 - 200 gramlık telefon alabiliyor...
Türkiye'nin ihraç ettiği malların kilogram fiyatı hala 1.2-1.5 Doları geçebilmiş değil. Musluk, peçete, kova, TV, araba, koltuk, gömlek, kumaş, tavuk, kaşık, tabak, bardak, incir, portakal gibi ürünleri ihraç edebilmek bize mutluluk veriyor. Ancak bu durum sürdürülebilir değildir. Yani düşük katma değerli ürünler bizi ileri ülkeler düzeyine çıkarmaz...
İhracatımız 160 milyar, ithalatımız 250 milyar Dolar... 6-7 milyon nüfuslu İsrail 165 milyar Dolarlık ihracat yapıyor... 35 milyonluk Güney Kore, 5 milyonluk Hollanda bile bizden çok iyi durumda...
Bireylerimizi TSE, CE ve ISO'nun belirlediği kalite standartlarına uygun donanımda yetiştiremediğimiz, kişisel gelişimi, hayat boyu öğrenmeyi küçümsediğimiz, israftan, tembellikten vazgeçmediğimiz, İslam dinini paragöz şarlatanlardan öğrenmeye çalıştığımız sürece refah toplumu olamayız. AB ülkelerinin vatandaşları 40-70 bin Dolar yıllık gelire sıçrar. Biz 10 bin Dolar seviyesinde çakılır kalırız.
Üniversitelerimiz, meslek liselerimiz, girişimcilerimiz katma değeri (karı) yüksek ürünler ortaya çıkarma konusunda daha çok çaba sarfetmeliler. Bir tek makalesi, kitabı, projesi olmayan yeteneksizler profesör olamamalı...