Aile Çay Bahçesi

       AİLE ÇAY BAHÇESİ
      'Aile Çay Bahçesi” romanı malum gazeteye manşet olunca, 'nedir bu kadar yaygara, karmaşa,” diye merak ettim ve zaten 142 sayfa olan romanı o gün bir çırpıda okudum, bitirdim.
         *****
     Yekta Kopan'ın Bolu'da farklı bir şekilde ses getiren bu kısa romanı iki bölümden oluşuyor; romanın kahramanı Müzeyyen'in çocukluk ve yetişkinlik dönemleri. Müzeyyen kız kardeşi doğana kadar rol model bir çocuktur; annesini üzmez, ödevlerini eksiksiz yapar, komşularına sürekli yardım eder vs. Bazı ailelerin başına geldiği gibi, Müzeyyen kesinlikle yeni bir kardeş istemez. Çok kıskanır doğacak kardeşini. İşte kardeşi Çiğdem'in doğduğu an Müzeyyen'in kırılma noktasıdır.
*****
      O andan sonra Müzeyyen kötü ve isyankâr kız rolüne bürünüyor. İşte kitabın 'malum gazeteye” manşet olan bölümü ondan sonra başlıyor. Komşu Sinan'la Müzeyyen'in kayalıklar arasında yaptıkları cinsel keşifler (daha çok Sinan'ın yönlendirmeleri) kitabın 36. sayfasında ayrıntılarıyla anlatılıyor. En ince detayına kadar 36. sayfada anlatılanlar, bana göre, ergenlik başlangıcında olan çocuklar için bile ağır kaçacak ifadeler. Hatta bu ifadelerin cinsellikten uzak ve farklı şeyler çağrıştırdığını da belirtmek isterim. Yazar, bu kısım hariç mükemmel olan romanına neden bu kadar sarsıcı olan 20-30 satırlık bölümü koyar bilmiyorum. Belki de  bu ifadeler kitabın tanıtımını ve dolayısıyla satışı artırıyordur.
*****
       Romana devam edelim. Müzeyyen'in annesi bir gün cam silerken kardeşi Çiğdem'in ağlamasıyla ürker ve yaptığı hatayla apartmandan aşağı düşerek ölür. Bu olay üzerine Müzeyyen, kendi iç dünyasında, Çiğdem'i annesini öldürmekle suçlar. İki kız babaannelerinin yanında büyürler. Babalarının ilgisizliği nedeniyle hayatta bir yerlere savrulup giderler.  Yıllar sonra iki kız kardeş babalarının ölüm döşeğinde buluşarak bir araya gelirler. O gün gündüz aile çay bahçesi gece ise çaktırmadan içki servisi de yapılan bir 'aile çay bahçesinde' oturup kafa çekerek öz eleştiri yaparlar ve hesaplaşırlar.
         *****
       Yekta Kopan akıcı, sürükleyici ve açık bir dil kullanan yazar. Romanlarını vurucu bir dille ve detaylarıyla anlatır. Bu romanda yarattığı karakterler ve betimlemerinin mükemmel üstü olduğunu kabul etmek gerekir.
*****
       Belli bir yaşa gelmemiş çocukların olumsuz söz, yazı veya davranış karşısında duygusal olarak yıkılabileceklerini göz önüne almak gerekir. Romanları çocuklarına tavsiye eden velilerin bu gerçeği göz önünde bulundurması gerekir. Bu romanı, ben, kendi çocuğuma belli bir yaşa gelene kadar okutmazdım sanırım. Benim gibi düşünmeyenler de olabilir.  Her düşünceye saygı duyarım.