Cici Annemizin ardından..

     Cici Annemizin ardından..
     Biz onu hep çok sevdik ama biliyoruz ki o bizi, bizim onun sevdiğimizden çok çok daha fazla sevdi. Bizi çocukları gibi, çocuklarımızı torunları gibi içten ve candan karşılıksız sevdi. Hayattaki en acı şey, sevdiği bir kişiyi kaybetmesidir insanın. Biz de geçtiğimiz Cuma akşamı çok sevdiğimiz, hayatımızda çok önemli yeri olan sevgili Refika Ayhan Teyzemizi, Cici Annemizi kaybettik.
      Doğduğum gün itibarıyla hayatıma giren, bana ve kardeşim Nur'a kelimelerle anlatılamayacak kadar büyük sevgisini ve şefkatini bahşetmiş, bizim için çok ama çok özel fedakar bir insanı kaybettik.
      Bolu'nun daha bir Bolu olduğu, sokakların ve caddelerin evlerin bir parçası olduğu, Bahçelievler de hanımeli, leylak, gül kokularının sokaklara taştığı, komşuluk ilişkilerinin en sıcak ve canlı olduğu dönemlerin simgesi sevgili Refika teyzemi, namı diğer 'Düdüş Annesi' 'ni kaybettik.
     Yürümeye başlayıp, ayaklanmaya başladığım yıllarda, Muzaffer Işın Caddesi'nin 12 numaralı kapısıyla 14 numaralı kapısının arasında gidip gelmelerin hayatımın en büyük heyecanı olduğu, günlerin baş kahramanını kaybettik.
     O eski güzel günlerin, en güzel ikindi lezzetleri olan; Portakalı, Salçalı, Sana yağlı ekmeklerle, Bisküvi arası lokumlarla bizi besleyen mahallemizin en mütevazı sevgi abidesini kaybettik.
     Bolu'nun o soğuk kış günlerinde sokak da buz kestiğimizi görüp, Bahçelievler'in efsane 9 Evleri'ndeki sıcak yuvanın kapısını açıp, sevgiyle demlenmiş yeryüzünün en lezzetli çayıyla içimizi ısıtan Anne yarımızı kaybettik.
     Haylazlık ve yaramazlık sonrası, kendimizi kapısından içeri attığımız kalemizin ev sahibesi koruyucu meleğimizi kaybettik.
      Geçtiğimiz Cuma günü canımızdan bir parça koptu. 50 yıllık yaşamımızın çok önemli bir kahramanını, büyük aile resmimizin önemli bir değerini kaybettik. Bolu bir kişi daha eksik artık gönül dünyamızda.
      Yüce Allaha şükürler olsun ki, Refika Teyzemiz gibi iyilik timsali bir insanın hayatımıza girdi, iyi günde kötü günde hep yanımızda oldu. Hep iyi olmamızı istedi. O, Yüce Allah'ın bize bir lütfuydu. Hayat yolumuzda güzel bir şanstı. İyi bir insan olmanın ne anlama geldiğini onda gördük onda yaşadık. Şüphesiz ki onu çok arayacağız. O gülen yüzünü çok özleyeceğiz. Onu unutmamız imkansız. Tek tesellimiz, Ramazan Bayramı'nda çocukları ve torunları olarak onun elini öpüp O'na sarılabildik. O'nunla vedalaşabildik.
      İsmet Dedemiz'e, Suat ve Murat Ağabeyimiz'e, Şükriye (Düdüş) Ablamız'a, bir damadın nasıl bir evlada dönüşebileceğini gösteren Mehmet Oruç Ağabeyimiz'e, Meral ve Fatoş ablalarımıza, Ayhan, Özkan ve Oruç Aileleri'nin tüm fertlerine başsağlığı diliyorum.
       Mekanın Cennet Olsun Cici Anne..
                                                           Cumhur Bandakçıoğlu 
       Fotoğraflar;
      1-Hacı Refika Ayhan
      2- Refika - İsmet Ayhan 26 Ağustos 1952
      3- 1970 yılı Bolu Panayırı. Yener-Aygün Bandakçıoğlu- Refika - İsmet Ayhan, Cumhur Bandakçıoğlu