Kurban Bayramı

Kurban Bayramı

Sayın okuyucular, Kurban Bayramı yine geldi, HOŞ geldi ama yine BOŞ geldi. Şimdi HOŞ geldi ile BOŞ geldi den neyi kast ettiğimi anlatmaya çalışayım. Önce HOŞ GELDİDEN başlayalım;
Sayın okuyucular, adı üstünde, KURBAN BARAMI. İktisaden hali-vakti yerinde olanlar kurban kesecekler, bir bölümünü kendileri yiyecekler, bir bölümünü eş ve dostlarına ikram edecekler, bir bölümünü de fakirlere dağıtacaklar. (Hac Suresi 36.Ayet). ”Eski bayramlar” ifadesi , her bayramda gündeme gelen klişeleşmiş sözler ama ben de kervana uydum diyorum ki eski bayramlar nasıldı? Önce şu hususu belirtmeliyim; Yaşım 80 olduğu için yazdıklarım kulaktan dolma değil gözlemlerime dayalıdır. Ev halkı sabah erken kalkar, arife günü yapılmamış ise banyolar yapılır, abdestler alınır, varsa en yeni ,yoksa en temiz elbiseler giyilir, erkekler, yaşları uygun erkek çocukları ile birlikte camiye giderler, bayram namazını kılarlar ve cemaat dağılmadan camide bayramlaşırlardı. Bu arada doğal olarak küs olanlar da barışmış olurlardı. Sonra evlere dönülür, evin hanımları tarafından hazırlanan kahvaltılar yapılır ve daha sonra kurban kesme hazırlıklarına başlanır. (Not/Kendisine kurban kesilecek olanların bazıları kendi inancına göre kurban kesilinceye kadar bir şey yemezlerdi.) Kurbanlar ehil olanlara kestirilir, kesim işleminden sonra ehil olan kişi komşunun kurbanını kesmeye gider, bu kez kurban sahibi çoluk-çocuğu ile birlikte alırlar bıçakları ellerine kurbanın derisini yüzerler, parçalarlar. Bundan sonra ilk yapılan iş kavurma için uygun kısımlarından alınan etler evin hanımları ile birlikte küçük parçalara bölünerek evin hanımlarına verilir ve onlar da kavurmayı yaparlardı. Sonra ev halkı yer sofrasına oturur kavurmayı güle-oynaya bir güzel yerlerdi. Daha sonra etler üçe bölünür, bir kısmı fakirlere ayrılır, kalan kısmının birazından kıyma yapılır, diğer kısımları pişirilerek yahni yapılırdı. İşte bu yahni hem ev halkı tarafından yenilir ve hem de gelen eşe-dosta ikram edilirdi. Bu işler bittikten sonra bayramlaşmak için ailecek gidip-gelmeler olurdu v e ilk fırsatta da mezar ziyaretleri yapılırdı. Yani kısacası bayram onlar için bayramın o manevi havasını teneffüs ede ede ÖZEL ve DEĞİŞİK bir gün ve günler olurdu. İşte tüm bu durumlar bayramın maddeten ve MANEN HOŞ geldi taraflarıdır. Halen bu gelenekleri devam ettirenlerin olduğunu belirttikten sonra gelelim bayramın ' BOŞ geldi” tarafına; Önceden nereye, hangi tatil yöresine gitsek diye planlar-programlar yapılır, sonra kurban kesmek isteyenler bir hayır kurumuna verirler parayı alırlar makbuzu, doğru tatile. Ne hısım-akraba ziyareti var, ne eş-dost ziyareti var, ne kabir ziyareti var. Bayram onlar için sıradan bir gündür. İşte bayramın MANEN yine BOŞ GELDİ tarafı da burası. Devlet de para para dediği için bu kabil bayram yaşamına destek anlamında bayram tatilini 10 gün yaptı. İyi bayramlar.
Sayın okuyucular, kendisini manen boş bayram yaşamının içinde görmeyen, hoş bayramı yaşayanlar alınmasınlar, tabii ki onlar tespitlerimin dışındadırlar.
Sayın okuyucular, bendeniz hatırladığım kadarı ile 50 yıldır -Allah kabul etsin- kurban keserim. Hani aslı yok yaylasında yüz bin baş koyunum var benim diye bir türkü var ya işte ben de diyorum ki benim de öteki dünyada 50 baş sürüm var! Sanırım onlar beni tanırlar. Zira onlar kesilirken başlarında idim. Bu paragraf ciddiyetten uzaktır, espri anlamı taşımaktadır, takdir Rabbimiz'indir bu böyle biline.
Sayın okuyucular eski bayramların nasıl olduğunu- karınca-kararınca- anlatmaya çalıştım. Eski bayramlarla ilgili fotoğrafa baktığımda sevgiyi, saygıyı, içtenlikli, -kişisel menfaatten tamamen uzak- bir arada yaşama arzusunu görüyorum. Yani, genel anlamı ile insanlık aşkı, insani muhabbet, insanı sevmek, onun iyiliğini düşünmek olan hümanizmi görüyorum. Yeni bayramlarla ilgili fotoğrafa baktığımda ise ,her şeyin para ile ölçülebildiği, Napolyon'un da para para dediği kapitalizmi ve bencillik olan egoizmi görüyorum. Tabir caiz ise varsa da para yoksa da para. İnsanlık öldü mü be.
Tüm bunlara rağmen kurban bayramınızı kutlar hayırlarınızın kabulü için Allahtan niyaz ederim.
İlhami Candemir