Gözümüz aydın okullar açıldı!

      Gözümüz aydın okullar açıldı!

     Allah bütün öğrencilerin velilerin ve de öğretmenlerin yardımcısı olsun.

     Bir ülkedeki refah seviyesinin en önemli göstergesidir o ülkedeki eğitim sistemi.

       Dolaysıyla fazla söze gerek yok; ‘Ayinesi iştir kişinin’!

      Yıllardır eğitim sistemini bir türlü oturtamayan, yap boz mantığıyla yol olan bahtsız bir ülkedir bizimkisi.

     Özel okulların dertleri ayrı, devlet okullarının dertleri ayrıdır. Bir arkadaşım var, bu yıl 30 Şubede derse girecekmiş. Her sınıfta 40 öğrenci!

      Yalan dünyaya devam! Özel okullarımızın fiyatlarını üç aşağı beş yukarı hepimiz biliyoruz. Servis parası, Kitap parası, Yemek parası cabası! Olsun çocuklarımız yeterki iyi eğitim alsınlar okullarından mezun olsunlar. Eh öylede olan çok! 2 üniversite, 2 yabancı dil, 1 yüksek lisans! Sonra, gönder özgeçmişlerini önce eşe dosta sonra beyin avcısı firmalara! Eğer şanslıysanız işe kabul edildiniz. Şartlarımız bunlar. Asgari ücretle bir başlayalım! Acı gerçek bu; Her yıl bir serveti eğitim öğretimi yatır sonrasında uzun süre iş bulama! İş bulduğunda da hayallerin yerini çalışma hayatının gerçekleri alsın.

      Şimdilerde bir de ‘Robotik Kodlama’ diye bir şey çıkardılar. Ben Robotik Kekleme diyorum. Realitede son derece önem ve gelecek arz eden bir konu! Şu günlerde, merdiven altı dershanelerde (Pardon, Etüt Merkezleri) bile çocukluklarımız ‘Robotik Kodlama’ öğreniyor. Birçok konuda olduğundan büyük bir bölümü var mı var mantığıyla yol alıyor, denetleme yok, sorgulama yok.

      Çalışan anne babalar için büyük sorun, çocuğun 3 aylık tatiline karşılık ebeveynlerin 15- 20 günlük tatili. Eğer büyükanne ve büyük baba yoksa durum daha da vahim bir hal alıyor.

      Çocuğu oyalayacak bir yer bul bulabilirsen!  Ne kadar şanslıymışız çocukluğumuzda, sokaklar zaten bizimdi. Köyü olan köydeki dedesinin ninesinin yanına, yazlığı olan yazlığına, hiçbir şeyi olmayan da devletin sağladığı imkanlarla yaz tatilini geçirirdi. Dini camide, sporu Gençlik Spor Merkezi’nde, sanatı Kültür Merkezi’nde yaz aylarında gönül rahatıyla öğreniyorduk, hem de bir kuruş vermeden.

      Dönüşte herkesin bir dolu anlatacak hikayesi olurdu.

      Dedim ya, merdiven altı kurslar! Bu yıl bir tanesine şahit oldum. Yaklaşık 2-2,5 ay çocuklar geldi. Hatta bazen sabahları kapıları açılmadan geldiler. Çalışan anne babalar bırakıp gittiler. Bütün gün bir dükkâna tıkıldılar, çeşitli dersler aldılar. Kaldırım üzere 15 metrekare bir bahçede ders arası geçirdiler. Enerjilerini atmaya çalıştılar. Bir yazı böyle geçirdiler. Nereye gittiklerinin, hangi yolda yürüdüklerinin farkında olmadan bir yazı geçirdiler. Okulların açılmasın 2 gün kalana kadar devam ettiler. Ve yeni maratonlarına başladılar.

      Büyük bir kısır döngüyle yol alıyoruz. Dünya eğitim kalitesi sırasında 99. sırada nal topluyoruz. Üniversitelerimiz Dünya sıralamasına 350 bandından girebiliyor.

      Tablo hiç iç açıcı değil. Artık bir şeyler yapmalı. Bu gidişata bir dur demeli. Sadece. Devlet değil Anne Babalar da iyi düşünmeli.

      Belki bende ileride bu kısır döngünün bir parçası olacağım ama bugün şunu rahatlıkla söyleyebilirim; Bir yabancı dil öğrenin, bir spor yapın, bir enstrüman çalın ve el emeğine dayalı bir mesleği muhakkak öğrenin.

        Bütün çocukluklarımıza, öğrencilerimize başarılar diliyorum.

                                                                              Cumhur Bandakçıoğlu