Kısa kısa...

     KISA KISA… 

     Kayak sezonunun kapanmasına kısa bir süre kala, kayası gelen bir “iş insanı” helikopter ile Kartalkaya’ya gelmiş. Hoş gelmiş sefa gelmiş de bu ne bohemlik, bu ne görgü noksanlığıdır arkadaş! Helikopterle kaymaya gelmek nasıl bir kafanın ürünüdür bunu hiçbir okurumuzun cevaplayabileceğini sanmıyorum. Bir dönem evinden (yoksa yalısından mı demeliydim?) İkitelli Star Sokak’taki interStar binasına her gün helikopterle gelen Cem Uzan’ı anımsattı bu mevzu bana. Tamam, belli ki imkanları yerinde demek ki bu “ağbimiz”in, muhtemelen iş güçten sıkılarak bir tür kaçamak yapmak, kaymak üzere Kartalkaya’ya geldi. Bu değil tabii bizi ilgilendiren noktası olayın. Hür bir memlekette yaşıyoruz. Kaymak isteyen kayar! Ama kendisini çoook yükseklerde gören bu bey-efendinin, iğne ucu kadar empati yapması gerekmiyor mu sizce de? Pandemi var; esnaf, emekçi ve çiftçi gibi toplumun geniş kesimleri sessiz çığlıklar içindeler hayatlarını idame ettirmek zorundayken, birazcık olsun siftah yapamadan gün geçirenleri, kod 29 adlı insafsız hülle ile işlerini kaybedenleri düşünmesini bekliyor insan… Ama heyhat! Beyimiz kayacak. Boş ver helikopteri, ışınlanma bulunmuş olsa ışınlanarak gelecek kaymaya! Allah izan versin, akıl fikir ihsan etsin, ne diyelim. 

… 

        Birilerine alkollü içecek ruhsatı verebilmek adına çocuk parkının söküldüğüne de mi şahit olacaktık?!? Yanlış anlaşılmasın, alkol ruhsatına değil tepkimiz. Dedik ya, burası hür bir memleket; isteyen alkol alır, isteyen gazoz içer. Tepkimizin sebebi böyle bir gerekçe ile çocuk parkındaki ekipmanların sökülmesi. Gitgide beton çöplüğüne dönüşen, şehirleşmeden uzak şehirler içinde, çölde vaha bulmak kadar zor olan çocuklar için oyun alanlarının devre dışı bırakılması ne kadar üzücü. Umarım sökülen ekipmanlar, eski yerlerinde onlardan faydalanan çocukların ulaşabileceği kadar yakın bir noktada tekrar işler hale getirilir. Cıvıl cıvıl çocukların kapalı alanlara ve elektronik cihazlara mahkum olmamaları için parklara her zamankinden çok ihtiyacımız var. Gazeteciliğin böyle bir olayda dolaylı özne olmasına değinmiyorum bile. Zannederim ki onlar da bu olaya bu biçimde taraf olmaktan yeterince üzüntü duymuşlardır. 

… 

       Sağlık Bakanı Dr. Fahrettin Koca, haftalık vaka sayılarını açıkladı ve Bolumuz maalesef yüz binde 68 olan vaka sayısından yüz binde 100’ü geçti. Bu durum turuncu kategoriden kırmızı kategoriye döndüğümüzün resmidir. Cumartesi günleri sokak kısıtlaması kaldırıldığından beri herkes dışarıda. İronik olan nokta ise şu: Herhangi bir şekilde uzatılan mikrofonlara sokaktaki insanların kalabalıktan şikayet etmeleri!.. Kendilerinin o kalabalığın içinde yer aldığından haberdar mı değiller, yoksa derin bir aymazlık mı bu yaşadıkları tartışmaya açık. Vatandaş mikrofona “çok kalabalık, herkes dışarıda!” diyor, muhabir “Ama siz de dışarıdasınız!” deyince mutlaka bir bahanesi oluyor. Hava almaya çıkmış oluyor, köpeğini gezdirmeye çıkmış oluyor, oluyor da oluyor… Kabul, eve tıkılıp kalmak çok kolay bir şey değil. Ama çekmeyince erilmez diye bir söz var. Evde biraz sıkıntı çekilecek ki yoğun bakım ünitesinde, solunum cihazı ile sıkıntı çekilmesin. İş yine dönüp dolaşıp empatiye geliyor anlayacağınız.  

… 

        Bir kararname ile İstanbul Sözleşmesi’nden tek taraflı olarak çekildi devletimiz. Kadın hakları anlamında ileri doğru atılmış çok büyük bir adımdı sözleşmenin imzalanması. Umarım bir çözüm yolu bulunur. Sözleşmeye tarafken bile maddi ve manevi şiddete maruz kalan, sokak ortasında canice hislerle öldürülen baş tacı kadınlarımız varken, sözleşmeden çekildiğimiz bu süreçte olabilecekler en büyük korkumuz.  

       Sevgi ve saygıyla iyi haftalar diliyorum değerli okurlar. 

       Tansel Karakaya