Mobilite

     MOBİLİTE 

    “Eskiden böyle miydi?” diye söze başlayacağım için nostaljik bir yazı okuyacağınız düşünüyorsanız yanıldınız değerli okurlar. Eskiye özlem temalı bir yazı olmayacak bu. Belediyemizin halkımıza moral vermek üzere düzenlendiğini beyan ettiği ve ulusal basına da konu olan şu meşhur mobil konser otobüsü bana eskiyi anımsatan. 

     Tamamen “iyi niyetle” kotarıldığına inanmak istediğim ve hem evlerine tıkılı kalan halkımızı eğlendirmek hem de mahalli sanatçılara destek niteliğinde olduğu iddia edilen mobil konserler, bildiğiniz üzere polisimiz tarafından, biraz da heyecan verici bir şekilde, durduruldu. Düzenlenme gayesi gerçekten de belirtildiği gibi iyi niyet bile olsa uygulanış yöntemi ve sürecinin başlangıçta var olduğuna inanmak istediğimiz düşüncelerle çok da bağdaşır yanı olmadığı kanaatindeyim. İşin yasal boyutu bir tarafa, aslında irdelenmesi gereken nokta, gürültü kirliliği bence. Başlangıçta eskiye özlem dememin asıl sebebi buydu. Çocukluk çağımda komşulardan cenazesi olan biri olduğunda, kaybedilen sanki kendi ailemizden biriymişçesine bizim evde de televizyon açılmaz, arkadaşlarımızla sokaktaki şen şakrak oyunlarımıza bir süre ara verirdik. Bu bir saygı göstergesi, adeta yazılı olmayan bir kuraldı. Oysa geldiğimiz noktaya bakınca geçmişteki bu naif tutumun bizzat belediye eliyle yok farz edildiğini görüyoruz. Tamam, insanımızın bir kısmı evlerine adeta hapsoldu, bu durumdan sıkıldı. Ama adına ister mobil konser deyin ister gürültü patırtı, bu yüksek sesli uyarıcılara insanları maruz bırakmamalısınız. Evinde hastası olanlar olabileceğini, bir yakınını yakın zamanda salgın hastalık ya da başka bir sebepten kaybetmiş yaslı insanların varlığını unutmadan bu aktiviteleri yapmak daha doğru olmaz mı? Kaldı ki teknoloji artık her birimizin cebinde. Mobil konser veya diğer moral aktiviteler dijital kanallardan da gerçekleştirilebilir. Çok daha fazla insana ulaşabilirken bunu bir zorlama ile gerçekleştirmemiş olursunuz. Artık şu Erkal Zenger tarzı, cazgır kafayı biraz değiştirmek gerek sanki. Özellikle seçim öncesi propaganda dönemlerinde şahit olunan bangır bangır gezen araçlar fenomeninin, insanların oy verme fikirlerine olumlu yönde etkisi olmadığının görülmesi gerektiği gerçeği ortadayken mobil konser düzenlenmesi ne kadar dahiyane bir fikirdir bunu anlayışınıza bırakıyorum.   

       Olayın bir diğer boyutu da otobüsün polisimiz tarafından engelleniş biçimi. Konu ile ilgili videoları izledim. Güvenlik Şube Komiseri ve Belediye görevlisi arasındaki gayet medeni bir tartışmaydı ama sanki müdahale ediş biçimi biraz daha sakince olabilirdi gibi geliyor bana. Yine de olayın her iki tarafını da sağduyulu tutumlarından ötürü kutlamak gerek.  

     Olaydan çıkarılması gereken bir ana fikir var ise o da “empati”dir bence. Yani karşısındakinin duygularına, onun gözünden bakabilme yeteneği… İnanın bana ülkemizin bütün sorunlarının temelinde kendisini karşısındakinin yerine koyamama yatmakta. Bunu gerçekleştirebildiğimiz gün, işte asıl o zaman “Almanya bizi kıskanıyor” olacak. Biz görebilir miyiz bilemem de umarım gelecek nesiller şahit olur o zamanlara. Sevgiyle kalın değerli okurlar…

        Tansel Karakaya