Ulvi Ağabey

     ULVİ AĞABEY 

      Bolu Merkez dışında yaşadığımız için Bolu haberlerini ancak yerel basınımızdan, en çok da BolununSesi’nden öğreniyorum. Geçtiğimiz günlerde de maalesef üzücü bir haber okudum: Tanışıklığım olan Ulvi EKER ağabeyimizin vefat haberi… Öncelikle yakınlarına ve sevenlerine başsağlığı diliyorum. Allah gani gani rahmet etsin. 

      Vefat haberinin ertesi günü Ulvi ağabeyle ilgili başka bir haberle karşılaştık. O da tüm mal varlığını Türk Eğitim Vakfı’na (TEV) bağışladığı haberiydi. Gerçekten de adı gibi ulvî bir hareket yapmış. Bu devirde eşine gerçekten az rastlanır bir davranış… Günümüzde adına her ne kadar bağış dense de yaptırılan ve eğitim için bağışlanan yapıların, aslında vergiden düşebilmek için de yaptırılmış olduğu herkesin bildiği bir gerçek. Amaç ne olursa olsun, özellikle eğitim için bağışlanan her kuruş dünyalara bedeldir bence.  

       Bağışçılık konusunda Türkiye’de lider ve artık bir marka olan İzzet Baysal’ı tek geçmek lazım elbette... Türkiye’de tek dünyada da ilk üçe içerisindedir İzzet Baba. Dolayısıyla O’nu ayrı bir yerde tutmak lazım. Sağlığında yaptığı bağışlar ile TEV’i ihya eden Ulvi ağabeyimiz gibi birkaç örnek var: Zeki Müren, Ferdi Özbeğen, Aktris Asuman Arsan, tiyatro ve seslendirme sanatçısı Macide Tanır ve Safiye Ayla gibi… Yaptığı bağışın büyüklüğü ile Türkiye’de sıralamaya girdiği kesin Ulvi ağabeyin. Bağışın muhatabı olan TEV de umarım bunun hakkını verecektir.  

         Elbette yerel ve ulusal basında dolaşan binlerce hatta milyonlarca Lira / Euro / Dolar gibi kerameti kendinden menkul paraların el değiştirmesi haberlerinin gölgesinde, bu bağış haberi çölde vaha gibi geldi bana allahın bildiği. Bir de “insan öteki tarafa götüremeyeceği menkul ya da gayrımenkul varlıkları neden biriktirir” sorusu…  

       Geçmişte tasarruf yapabilmek nispeten daha kolaydı. Şimdilerde insanlar temel ihtiyaçlarını ancak karşılayabildiğinden tasarruf biraz daha geriye kalıyor olsa da kâh kara günler için kâh çoluk çocuk kendisinden sonra zorluk çekmesin diye biriktirilenlerin akıbeti zaman zaman tartışma konusu da olabiliyor. Nadiren de olsa yazımıza konu olan Ulvi ağabeyin yaptığı gibi kimsesizlerin kimsesi olabilme amacı da taşıyabiliyor. Kim bilir hangi ihtiyaç sahibi çocuğumuz ya da gencimiz yapılan bu bağışlar ile okuyacak, bir zanaat ya da mesleğin sahibi olacak. İnsanlık tarihi buna benzer onlarca anekdot ile dolu. İnanışa göre ölse de kıyamete kadar sevap kazanmaya devam eder böyle hayırseverler. Herkese nasip olabilecek bir durum da değil açıkçası. Daha fazlasını daha çoğunu istemek ama bunu tamah duygusu ile değil faydalı olabilme amacı taşırsa değerli bir istek olacaktır diye düşünüyorum. Yoksa günlüğü 90 küsur bin lira maaşa denk gelen ama filozofluktan başka bir işe yaramayan şenol güneş pozisyonuna düşebilir insan! 

       Bir kez daha Ulvi Eker ağabeyimize rahmet diliyor, siz okuyucularımıza da hayırlı haftalar diliyorum. 

       Tansel Karakaya