BİR GÜN GİTSEN BİLE, HATIRAN YETER.....

     Büyüklerimiz söylerdi, ‘yaş aldıkça günler uzun yıllar kısa, gençlikte günler kısa, yıllar uzun sürer diye ‘ ..Şimdilerde genci ,yaşlısı herkes aynı dertten muzdarip..İki nesil arasında köprü konumunda olan bizim nesil ise ,  bulunduğu konum itibari ile payına düşeni idare etmek görevini iyi kötü yerine getirmeye çalışıyor... Geçmişten bugüne büyüklerimizden tecrübe, geleceğe ve yeni nesile de  ayak uydurma çabası içinde geçiyor günlerimiz....

     Son günlerde üst üste yaşadığımız akıl tutulması kıvamında ki olaylardan sonra muhakeme yeteneğimiz düştü. Yani ben ve benim gibi bir sürü insan her şeyi kendine yontmaya başladı. Etrafınıza baktığınızda muhtemelen siz de  herkesi anlamakta zorluk çekiyorsunuz. Ezici düzende bilimden ve sanattan uzaklaşınca çoraklaşıp yozlaşmaya kucak açtık. Böyle bakınca büyük bir çaresizlik içindeymişiz gibi duruyor ama kötülerin böyle hissetmemizi istiyor olması bu durumda onları hedefine ulaştırıyor. 

      O yüzden biz, iyilik yaptığını hiç bilmeyen iyilerden olalımve bu enerjiyi yayalım istiyorum. Çünkü ömür süremiz bize verilmiş en kıymetli emanet. Biz insancıklar bu süreçte ne kadar değişir dönüşürsek dünyada o tarafa evrilecek. Neticede değişim ve dönüşümler biraraya gelmekle başlar.

     1990’lı yıllardı... Bolu’da üç beş gazete patronu, ve parmakla sayılacak kadar gazeteci, muhabir, köşe yazarı vs. vardı. Hepsi alanında çok donanımlı ve kıymetli büyüklerimizdi. İlimizin sorunları basına yansır , ve kimse kimsenin kuyusunu kazmadan, iktidara yandaşlık yapmadan yolunda yürürdü. Ben de o dönem çok gencim ve içimde yanıp tutuşan bir gazetecilik aşkı var; O zamanlara denk geldi İsmail Hakkı Pehlivan ile tanışmamız. O dönemin üstatlarından kendisi : Milliyet’e , Hürriyet’e haberler gönderiyoruz..Sarı basın kartı veriliyor ve basını temsil ediyorsun.Çok heyecanlı tabi... İsmail abi birleştirici, bütünleştirici ,güvendiğini ve meslek aşkını gördüğünü  kanatlarının altında tutan, sahada seni pişiren, öğreten , ödüllendiren, teşvik eden, toplumun genelinden farklı düşünenlerin yolunu kesmeyen, kendi sınırlarını zorlayan, içinde bulunduğu ortamlarda hep kendisi gibi olan güzel bir insandı...Matbaa,mürekkep,emek, işçilik günlerinden bugünlere taşıdı ismini...Hiç vazgeçmedi. Son yıllarda çok yordu kendini, ülkenin dertleri ile dertlendi; Ümidini kesmişti bazı şeylerin değişeceğinden ve iyiye gideceğinden. Ama o babacan tavırları hep baki kaldı...

     Cenazesinde protokol yoktu falan diye tartışıldı ama kendisinin çokta umrunda olmazdı, halk adamıydı neticede..

     Vefa borcu hiç bir zaman ödenmez... ‘Tohum olmak,kendi ağacını görememektir ‘ demiş bir bilge.

      Ölmeden önce yüzüne söylemiştim, burdan da söylüyorum; ünvanlar, makamlar, hırslar, tutkular, siyaset, saçma sapan yarışlardan uzak bir parantez içinde ne güzel günlerde iyi geldik birbirimize.... Bu dünyadan iyi ki geçtin İsmail Hakkı Pehlivan... Seni rahmetle anmak burnumun direğini sızlatıyor ama bütün emekçiler adına bu köşeden bu teşekkürü yazmalıydım İsmail ağabey...Senin gibi , gençlerin cesaretini kırmayan, onlara güvenen ,yapabileceklerine inanan yürekli ağabeyler bir gün gitseler bile unutulmazlar...

      Filiz Sarıkaya Yılmaz