Sahte gıdalar pek çok 

Reçel, bal, pekmez, çikolata, salam, sosis, sucuk, fındık ezmesi, fıstık ezmesi, noodle, gazlı içecek, helva, ketçap, meyve suyu, meyve aromalı maden suyu, meyveli yoğurt, baklava, kurabiye, mayonez, nar ekşisi, hamburger ekmeği, lavaş, etsiz çiğ köfte, cips, akide şekeri vb. gibi ürünlerin yüzde 99'unda;

-Mısır şurubu (nişasta bazlı şeker, NBŞ, fruktoz şurubu)

-Çin tuzu (MSG, mono sodyum glutamat) gibi bünyenin istemediği, kabul etmediği, hasta eden katkı maddeleri var.

Bunlar, daha çok kâr elde etmek isteyen üreticiler tarafından çok seviliyor.

Halkın temel gıdası olan ekmeğe de 10'dan fazla kimyasal madde eklenmekte.

Piyasada gerçek bal bulmak imkânsız halde. Düzgün ballar ise 1000-3000 TL bedelle sunuluyor. Bunu, toplumun yüzde 1'i ancak alabiliyor.

Süt, yoğurt, peynir gibi ürünler de sağlıklı değil artık. Zira en yoksul köylüler bile hayvanlarına; çok süt elde etmek için kimyasal yemler veriyor.

Ucuzcu olarak tabir edilen zincir marketlerde gerçek gıda ürünleri artık yok. Buralardan şeker, un, yağ, salça, cips, çikolata, içecek, helva, ekmek vb. alırken kanser de aldığınızı biliniz.

Tarım, sağlık, sanayi ile ilgili bakanlıklar sadece lüks binalarda gün saymaktalar. Halkın ne yediği pek umurlarında değil.

6 kat yüksek fiyat olmamalı

Ortalama insanların gittiği bir kafe/restoranda, davet üzerine 3 saat kadar oturdum.

Doğum günü kutlamak, dinlenmek, sohbet etmek, sosyalleşmek, çevre edinmek, kendini göstermek için gelmiş çok sayıda insan arz-ı endam ediyordu.

Ortamın dekorasyonu saltanatçı saraylar gibi abartılı ve süslüydü. Aydınlatma için çok pahalı armatürler yeğlenmişti. Mobilyalar Suudi malikânelerindekilerin benzeriydi. Çalınan müzikler prozac (gevşetici) tabir edilen, Kıbrıs kumarhanelerinde olduğu gibiydi.

Sadece, çaya hiç benzemeyen, ağızda asla hoş bir rayiha bırakmayan, kaynamış sudan farkı olmayan şeyden 3 bardak içtim.

Tesiste dolanıp duran, abartılı tutumlu, yapay, yapmacık, avcı ilkeli garsonlar, görevliler tamamen saat ücretiyle, adeta karın tokluğuna çalıştırılan, Anadolu'nun taşrasından üniversite okumak(?) için gelmiş gençlerden oluşuyordu. 

Lavaboya gittiğimde bir tanıdığıma da rast geldim. Günde 10-13 saat hiç oturmadan çalıştığını, aldığı yevmiyenin mekânda satılan 10 çay bedeli kadar olduğunu, köle gibi muamelelere maruz kaldıklarını, sigortasının göstermelik yapıldığını kısaca anlattı...

Masada duran fiyat listesine bakınca gözlerimde yanma hissettim. Marketten 5-6 TL'ye aldığım sıradan maden suyunun 35 TL'ye sunulduğunu gördüm. Poğaça, simit, börek, kahve, çorba, salata, meyve suyu, tatlı vb. türü şeylerin fiyatı da makul seviyenin 4-5 katıydı.

Bir saat ders anlatan öğretmenin sadece 120-150 TL kazandığını, emeklilerin çoğunun 10-15 bin TL aylık aldığını, fabrikalarda 8 saat ter dökenlerin 17 bin TL aldığı gözümün önüne geldi. İçimden 'burası bana göre değil, uzak durmalıyım, dağlara gitmeliyim, köyümün dere kenarında vakit geçirmeliyim şeklinde isyankâr fikirler' geçti.

Eve gidince, Almanya, Fransa ve İngiltere'nin kafe türü yerlerinin fiyatlarına da baktım. İnanın bizimkilerin yarısı kadardı. Merak edenlere topladığım verileri PDF olarak yollayabilirim.

Özet olarak dinlence, eğlence, yeme-içme mekanlarının bir bölümünde etik, ahlak, din, Ahilik, emek, sendika, adalet mefhumları kovulmuş.

Gitmeyin, oturmayın, alım yapmayın. Adalete siz de destek olun. Soygun var.

Ali Özdemir

www.aliozdemir.net

0505 220 83 85