Merak ediyorum

İlk oyumu 1957'de kullandım.
Aradan geçen 60 yıla yakın sürede yerel ve genel seçimler ile halk oylamalarında bu vatandaşlık görevimi aksatmadım.
Oy vereceğim parti de öncelikli beklentim laik, demokratik, hukuk devletine olan bağlılıkları oldu.
Ben bu tanıma Atatürkçülüğün evrensel tarifi diyorum.
Benimseyen partilerin başına "1" rakamını koyarım.
Sonrasında ekonomik başarıları için bir 0 ekler, 10 numara yaparım.
Milli Eğitim, Sağlık, ulaşım, iç ve dış barışa katkıları içinde 1 rakamının önüne sıfırlar eklemeye devam ederim.
Ama zaman içerisinde temel ilke olan Atatürkçülükten kopmalar görürsem ilk verdiğim 1 rakamını silerim.
Geriye işe yaramayan sıfırlar kalır.
Tıpkı günümüzde sunulan başarılar gibi.
Bu görüşümü beğenenler gibi karşı çıkanlarında olması demokrasi gereğidir.
Şimdilerde ise iktidara oy verenler içerisinde çağdaşlığa, Atatürk'ün kazanımlarına inanan, medeni dünya ile barışık, gericiliğe prim vermeyenlerin çoğunluğu oluşturduğuna inanmak istiyorum.
Eğer inancım doğruysa bu hükümet sempatizanlarının sessiz kalmalarının sebebini merak ediyorum.
Bunca hukuksuzluğa, tek adamlığa, din sömürüsüne rağmen sus pus olmalarına anlam veremiyorum.
Oysa onlar biraz silkinse biraz ses verseler çok şey daha kolay değişecek.
Kazançlı çıkan da kendi partileri olacak.
Ama sabrediyorlar, sakinler.
Belki benim bilmediğim bildikleri vardır.
Oysa esas bilinmesi gereken hatırlansa yeterlidir.
O da yüzyılda bir çıkan büyük lider Atatürk'tür.
O kimlere doğru yolu göstermedi ki,
O kimleri kurtarmadı ki, karşısına dikilenler dahil.