YENİ YIL.. TAHSİN.. LEYLA ABLA.. 
        Günler, haftalar, aylar derken geldik yeni bir yol ayrımına.. Bir kaç gün sonra da bir yılı daha geride bırakıp yeni bir yıla başlayacağız.. Ve her yıl olduğu gibi bu yıl da sağlık, mutluluk, esenlik, bol para gibi dileklerimiz olacak yeni yıldan.. Hiç biri bugüne kadar yerine gelmeyen ve büyük ihtimalle bundan sonra de gelmeyecek olan dileklerimiz.. İnsanın iflah olmaz iyimserliği ile ilgili bir durum olsa gerek, hala bazı şeylerin yeni yılla birlikte değişebileceğini zannediyoruz..
* * *
       Geçen yıl, ''belki bu yıl tutar'' diye kapının önünde çekiçle Nar kırdım ben.. Yeni yıla girmek üzereyken evdeki bütün muslukları açıp açıp kapattım.. ''Kırmızı don bize uymaz, bizi bozar'' dediler diye kırmızı bir eşofman altı ile girdim yeni yıla.. 
* * *
       Saatler tam 12'yi gösterdiğinde ''tamam! dedim ''ben üzerime düşen ne varsa yaptım, bundan sonra karada ölüm yok bize." Dememin üzerinden bir hafta bile geçmedi, diyaliz merkezinin kapısında bulduk kendimizi.. 
* * *
        Bazen mangalda külleri karıştırır gibi eski hayallerini karıştırıyor insan.. O küllerin içinde bir kıvılcım bulmak, onu üfleye üfleye canlandırmak istiyor.. Canlanan ateşin içinden yaşadığı yılların en güzel anılarını yakalayıp çıkarmak.. Bolu'nun bütün kalburüstü kişileri o lokale çıkardı, 
* * *
       Ben Yılbaşı dendi mi; çocukluğumun, gençliğimin yılbaşılarını hatırlarım hep.. Şehrin abajur kağıtlarıyla süslenmiş vitrinlerini, dar ve dik bir merdivenle çıkılan şehir kulübünü.. Orada Tombala oynanarak geçirilen yılbaşı gecelerini.. Ve Şehir Kulübünün; ''falanca bey içerde mi? şeklindeki her soruya: ''baktıralım efendim" yanıtı veren beyaz ceketli 'tembihli' garsonlarını.. Ser verip sır vermeyen..
* * *
        Şehir kulübü de şehrin kalburüstü kişilerinin çıktığı ve acaip muhabbetlerin döndüğü bir yer o zamanlar.. Lokalin kapısından, avuçlarını üfleyerek girenler, üstünü başını süpürüp sobanın başında ısınanlar.. Kemal İlkay, Hamdi Genca, Kara Ahmet.. Gece geç vakit pijamaların üzerine giydiği paltosu ile Hüseyin Avlacıoğlu, bir kaç dakikalığına ısınmak için uğrayan gece bekçileri.. 
* * *
       Bir yılbaşı gecesi Emin Aldemir'e bile rastlamıştık orada.. Kendi derleyip meşhur ettiği türküsünü çalıp söylerken.. Nakaratların koro halinde söylendiği..
*
      Evlerinde bir ipekten halı var
      Şekerlenmiş dudağında balı var
      Ben de bildim bir münasip yarı var
* 
      Ayıp derler kendi düşen ağlamaz
      Ak üstüne karaları bağlamaz.
*
      Neşet Ertaş'ın anılarında rastlamıştım.. TRT de Emin Aldemir'le karşılaştığı günü anlatıyordu Neşet Ertaş.. ''Beni elimde bağlama ile TRT koridorlarında görenler; "Emin Bey, o çocuk gene geldi, sizi görmek istiyor" demişler.. Emin hoca yanıma geldi, beni alt katta sanatçıların olduğu bir bölüme indirdi..''
* * *
       ''Ben bir köşede oturmuş, bekliyorum, Emin Bey; "hadi delikanlı'' dedi, ''bize Bolu yöresinden bir şeyler çal da sabah sabah keyfimiz yerine gelsin..'' Ben çalıp söylemeye başlayınca, orada bulunanlar "ooo, bu çocukta iş var Emin Bey" dediler, "artık  radyo'da bir türkü okutursun bu çocuğa..''
* * *
       Bir tarihte ''Gesi Bağlarında dolanıyorum'' adlı türkünün aslında Bolu türküsü olduğunu duyduğumda ''artık bunu da duydum ya'' demiştim, ''bundan sonra hiçbir şey şaşırtmaz beni..'' 
* * *
       Büyük konuşmuşum.. Neşet Ertaş, içinde ''Leyla'' geçen bütün türküleri Bolulu eşi Leyla Ertaş için yapmış.. Uğruna babası Muharrem Ertaş'ı bile sildiği, adına bozlaklar, türküler yaktığı eşi Leyla Ertaş için.. “Gönlüm Hep Seni Arıyor Neredesin Sen” türküsünü, ''Sevda Gitmiyor Serde Amanın Leyla” türküsünü, “Evvelim Sen Oldun Ahirim Sensin” türküsünü.. Sekiz yıllık evlilik ve üç çocuktan sonra boşandıklarında da “Yazımı Kışa Çevirdin" ile ''Kendim Ettim Kendim Buldum” türkülerini..
* * *
       Onun eşinden ayrı düşmenin acısıyla  yaptığı “Ben ölürsem mezarıma Gelme Gayrı, Gelme Leyla" türküsü de var..  Ama Leyla abla yine de mezarına gitmiş Neşet Ertaş'ın, dua edip, gözyaşı dökmüş.. 
* * *
        GESİ BAĞLARI..
         En başta sözünü ettiğim ''Gesi Bağları'nın da bize ait bir türkü olduğunu ve bu bilgiyi Zeytinli Rock Festivaline İstanbul'dan gelen Bolulu Rock'çı gençlerden duyduğumuzu söylemiştim.. Duyup da kulaklarımıza inanamadığımızı.
* * *
        Bir kaç kez 'Bir yanlışınız olmasın gençler' dediğimizde, ''yok amca' demişti gençler ''Karamanlı Mahallesi'nden 'Odacılar'ın Tahsin'in hikayesi bu.. Türkü dostları diye bir Site var biz de oradan öğrendik'' Emin olmak için birkaç yere daha baktım acaba doğru mu diye.. Gerçekten de Karamanlı Mahallesi'nden "Odacılar'ın Tahsin'in hikayesiydi Gesi Bağları..
* * *
       Mahallenin külhanbeyi gençlerinden biri olan Tahsin'in bir bahaneyle eşini evden uzaklaştırıp sevgilisi Mübeşşireyi eve getirmesi ile başlıyordu hikaye.. Gelinini çok seven ve oğlunun sevgilisi ile alem yaptığını öğrenen annesinin evi basması ve çok sarhoş olan Tahsin'in annesine engel olmak için havaya ateş edeyim derken annesinin ölümüne neden olması.. 
* * *
       Tahsin'in çıkarıldığı mahkemede idam cezasına çarptırılması, suçsuz bulunan Mübeşşire'nin ise Kayseri'ye sürgüne gönderilmesi vardı hikayenin devamında.. Tahsin'in eşinin ise Bolu'da Tabaklar Mahallesi Albay Sokak'ta oturan 'Dombayların İsmail' ile evlenmesi..
* * *
        Anlatılanlara göre Mübeşşire'nin Kayseri'ye sürgüne gönderilmesi ve Gesi Bağları'nın Kayseri'nin Melikgazi ilçesinde bir mahallenin adı olması Türkünün Kayseri Türküsü sanılmasına neden olmuştu.. 
* * *
        FOSFORLU..
        Fosforlu Cevriye adlı bir film vardı onu çağrıştırdı bana bu hikaye..  Sürekli Polisten kaçan, çevresinde yankesiciler, kabadayılar, fahişeler olan bir hayat kadını anlatılıyordu filmde.. Konusu o kadar olağanüstü değildi belki ama, çok ilgi görmesi, filmin gerçek bir hikayeden uyarlanmış olmasıydı.. 
* * *
        Merak edip biraz kurcalayınca  Bolu'nun da adının geçtiği şaşırtıcı bilgiler çıkmıştı içinden.. Eline tutuşturulan eroin paketi ile yakalanınca, bir yıl hapis cezası almıştı Fosforlu Cevriye.. Cezaevi sonrası da Bolu'ya sürgün'e gönderilmişti.. Daha sonra da hep birlikte yaşamaya başlamıştık.. Yokar çarşı, aşşa çarşı, Bolu pazarı, panayır.. O sıralar bizim dede'lerin hepsi o biçim.. O nerede bizim dedeler peşinde.. Hiç yabancılık çektirmemişlerdi Fosforlu'ya..
* * *
       Övünmek gibi olmasın, benim dedem ''Arabacı İsmail Ağa da o sıralar Bolu'da dedelerin önde gideni.. Zabıtalar onu ve yaylı arabasını gözden uzak bir yerde görmesin; anında sarıyorlarmış etrafını; ''Kıpırdama İsmail ağa'' diyorlarmış, ''eller yukarı, cepler dışarı ! 
* * *
       'Orta yerde parmağında zillerle tombulca bir abla, etrafında İsmail ağa ve arkadaşları.. İsimleri, lakapları bende saklı.. Aktaş'dan, Karaçayır'dan Akpınar'dan. Geçenlerde birini yazmıştım.. İki tek attı mı, kapının önüne çıkıp hadise çıkarırdı demiştim.. ''Etrafa; ''Şerefsizler, godoşlar, eşşoğlu eşekler'' diye bağırırken, kimi kastettiğini anlayamazdınız.''
* * *
      Yeniden Fosforlu'ya dönecek olursak; sürgüne gönderildiği Bolu'dan henüz cezası dolmadan, bir kamyoncuyu kafaya alıp İstanbul'a dönmesi ve yeniden kanun kaçağı durumuna düşmesi var Cevriye ablanın.. 
* * *
      Kimdir bu kamyoncu kimlerdendir diye merak edip küçük çapta bir araştırma yapmıştım bir tarihte.. 'Gerçi o yıllarda kaç kamyon, kaç kamyoncu vardı ki şehirde.. Bir? iki? üç? Hadi dört olsun.. ? Günahları boynuna..
* * *
       Bitirirken, yeni yılın hepimiz için önce sağlık, sonra mutluluk, ve huzur getirmesini diliyorum.. İnsanların birbirini daha çok anladığı ve kötülüklerin hiç olmadığı kadar azaldığı yeni bir yıl..
     Hoşça kalın..
    Erdoğan MÜHÜRCÜOĞLU.. 26.12. 2025