Ayhan Bey.. Çöpçü.. Bahtiye Abla..

      AYHAN BEY.. ÇÖPÇÜ.. BAHTİYE ABLA..

Çay ocağının önündeki alçak taburelerden birinde oturuyorum.. Kara Mustafa'nın yeriymiş.. Çaycılar Kralı'nın.. Ben yaşlarda biri kendisi.. Baktım, sohbet, muhabbet, dedikodu gırla.. Yer bulamayan, bitişik binanın merdivenlerinde oturanlar var..

* * *

"Hacı hacıyı Mekke de, deli deliyi Dakka'da bulur" demişler.. Kahveciyle tanış çıktık.. 1966 Varto depreminden sonra bir süre Bolu'da iskan edilmiş Kara Mustafa.. "Vakıflar Talebe Yurdu'na gelmiştiniz" dedim.. "Evet" dedi, "Bravo, ömrüne bereket..!

* * *

Bolu'dan sonra Ankara'ya, dayısının yanına geçmiş.. Atatürk Lisesi'nde, Can Yücel'in, Orhan Veli'nin, Kartal Tibet'in dolaştığı koridorlarda dolaşmış, Bülent Ecevit'in, İlber Ortaylı'nın, Vehbi Koç'un oturduğu sıralarda oturmuş..

* * *

Daha sonra Ayhan Bey diye bir müdür gelmiş okula.. Bolu'da top mu oynamış, boksör müymüş neymiş.. "İzbandot gibi bir adamdı" diyor.. "Okulda dayağını yemeyen kalmadı bunun.. Deli Veli'nin müdürlük yaptığı zamanları bile mumla arattı bize.. Civardaki kafeleri basar, sokakta birini sigara içerken görse önüne katar kovalar, yakalarsa pataklar..

* * *

"Allah Allah!" dedim, "Kimmiş bu müdür ya..? Dikkatle süzüyor beni.. "Belki tanıdığıdır" diye biraz da şüpheyle.. Toplu çekilmiş bir fotoğraf çıkarıyor çekmeceden.. "Amanın ! dedim, "Ayhan Çelen la bu.. Satır Ayhan.. Reşat Aker Sokak'tan.. Şavrole Şerafettin abimin komşusu, İlhan Çelen'in kardeşi..”

* * *

Gençlerbirliği takımı da bunların okulundan çıkmış güya.. Cahit Sinan Hoca da "zinhar" Hacettepe de değil, Gençlerbirliği'nde oynamış.. Bir de inatçı.. "Cahit Hoca'nın Hacettepe formalı bir fotoğrafını getir" diyor "Ben de o fotoğrafı kahvenin orta yerinde yemezsem ne olayım..! 26 Eylül 1959'da çekilmiş o fotoğraf daha sonra İzmir'den e-mail olarak gelmişti hatırlarsınız..

* * *

       ÇÖPÇÜ..

Cadde'de yürüyen aileler, öğrenciler.. Yorgun yüzler.. Ne kadar çok hayat var, ne kadar çok hikaye.. Okuldan çıkan genç kızlar kitaplarıyla göğüslerini saklayarak geçiyorlar önümüzden.. Tuna Kahvesi'ni hatırlıyorum Bolu'daki.. Önüne sandalye atıp okul çıkışı kızlar geçecek diye beklediğimiz.. Aynı buradaki sahneler.. Kabaca bir hesap yapıyorum; Aynı yaşlardayız öğrencilerle.. Ne kadar küçükmüşüz.. "Ah Belinda..!" diyorum içimden..

* * *

Kaldırımların kenarını süpüre süpüre giden çöpçü.. Ona benzeyen biri vardı Bolu'da.. Uzun saplı çalı süpürgesiyle ortalığı tozuta tozuta süpüren biri.. Başında kulaklarına kadar geçmiş şapka, üzerinde bir kaç beden büyük ceket, dizleri yamalı bir pantolon, ayağında eski asker postalları.. Yoldan geçen bir cenazeyi şapkasını çıkarıp hazırol da bekleyerek selamladığı bir sahne var gözümün önünde.. Bir elinde şapka, diğerinde Uzun saplı çalı süpürgesi..

* * *

Şemsi Ahmet Paşa Caddesi'nde oturan bir anne ile kızına aitti o cenaze.. Anne ve onun acısına dayanmayarak aynı gün vefat eden kızına ait.. Nasıl kalabalıktı o gün o cadde.. Feryat, figan nasıl da göklere yükselmişti.. Baba Abdullah Efendi, küçük kızı Kadriye, oğlu İzzet.. Evlat acısı.. "Lokman Hekim gelse yaran azdırır.."

* * *

Hastanede sıhhiyelik yapan İhsan Abi vardı o gün cenaze evinin önünde, Jandarmadan emekli ismini hatırlayamadığım sivil memur ile Banka evlerinde oturan bir kaç komşu.. Ve Süvariler'in bahçıvanı Recep Efendi; Bir o yana bir bu yana koşarken Türk filmlerinin Salih Tozan'ı gibiydi o gün.. Üzerinde askılı tulum, elinde bahçe makası, başında haşır şapka..

* * *

      BAHTİYE ABLA..

Geçenlerde de bahsi geçti.. Taa 1950'lerde kayak sporu ile uğraşmışız.. Sucu Vakıf Özçeri ile Arslan Dayı'nın öncülüğünde Bolu-Gerede arası bisiklet yarışları yapmışız.. Menfi Osman Amca (Çelebi) ile Saip Zorlu taa Romanya'dan bisiklet getirmiş bu yarışlar için..

* * *

Şehrin batı yakasında, Elmalık'ta tertiplenen güreş müsabakaları ile at yarışları var.. Hatta, Rafet Ağa'nın öncülüğünde yapılan eşek yarışları.. Rafet Ağa Prof. Dr. Bahtiye Mursaoğlu'nun babası oluyor.. O zamanki adıyla Bahtiye Kollu'nun.. Bahtiye Abla da 1950'lerde dünya çapında bir sporcu.. Binicilik'te, kayak'ta Tenis'te, Ateşli Silahlar'da,Tırmanma'da.. Nerdeyse tüm branşlarda..

* * *

Sporda o yıllar tabiri caizse altın yıllarımız.. O kadar ki; Bir kaç tane de "Vosvos" umuz olsa, Şemsi Abi'nin, üzerine rüzgar gülü bağlayıp elektrik ürettiği arabasıyla "Gölköy Rally"si düzenleyecez.. Becerebilir miydik? Bal gibi becerirdik.. Zamanında eşek yarışları bile düzenlemişiz, onu mu beceremiyecez..

* * *

Google'dan Bahtiye Ablayı araştırırken Gazipaşa ilkokulu ile ilgili çok ilginç bir detaya rastladım sayın okur.. Bahtiye Ablanın zamanında, yani Taa 1920'lerde "Fidan", "Gonca" ve "Gül" adlı üç tane ana sınıfı varmış Gazipaşa İlkokulu'nda..

* * *

Neyse.. Evdeki hesap çarşıya uymuyor malum.. Berber Fadıl Abi'yi de yazacaktık güya.. Onun Lefter'in Kankası, ayakkabıcı Arif Abi'nin damadı olduğunu.. Radyo sanatçısı olabilmek için Ankara'yı su yolu yaptığını.. Karageyik'lerin panayır yolundaki evinde yapılan toplantılarda Saniye Can, Nurettin Çamlıdağ, Ahmet Sezgin, Ahmet Gazi Ayhan gibi sanatçılarla birlikte türkü söylediğini..

* * *

Keşke, o günlere ait tek kare bir fotoğraf olabilseydi diye düşünüyorum bazen.. Çok eski bir tarih de değil aslında.. Hani, makina yoktu, film yoktu diye mazeret gösterecek kadar eski bir tarih değil..

* * *

Neyse.. Bu günlükte bu kadar olsun.. Kendinize iyi bakın.. Hiç bir şeyi kafaya takmayın.. Dalai Lama;''bir yılda hiçbir şeyin yapılamayacağı iki gün vardır'' demiş, ''biri dündür, geçmiştir, diğeri ise gelip gelmeyeceği belli olmayan yarın..'' Öyleyse gerçek olan bugündür.. Bu günü yaşayın..

Hoşça kalın..

         Erdoğan Mühürcüoğlu..