Samimi taraftar ağlıyor...

m.demirel1071@hotmail.com

 

Bizim ne padişah gibi fermanımız var, nede Lokman Hekim gibi dermanımız...
Yalnızca, aktan karadan alana, sazdan sözden anlayana mesajımız var o kadar.     

 Altay deplasmanına gidemedik ama giden arkadaşlarımıza telefon açtık, rapor aldık.

Maç sonunda ise ayrıca konuştuk ayrıntılı bilgilendik.

Size yemin ediyorum, telefon açtığım çoluk çocuk sahibi taraftar ağlıyordu. Yemin ediyorum hıçkırıktan cümle kuramıyordu.

Yolda karşılaştığım, Bolu'daki taraftarlarda aynı duyguları yaşıyorlardı.

Kıskandım!

Bu kadar samimi Bolusporlu olamadığım için biraz da utandım.

Olur!

Futbolda her şey var.

Yenersin de yenilirsin de...

Yenilirsin ama bu sonucu alırken de hiç kimselere konuşacak hiçbir şey bırakmazsın. Mücadeleye mücadele ile, hırsa hırs ile, koşuya koşu ile cevap verirsin ağızları dilleri bağlarsın.

Sorduk.

-Pozisyon bolluğumuz var mı?

Yok!

-İyi oyun var mı?

Yok!

-Mücadele, maç kazanma ruhu var mı?

Yok!

-Boluspor adına yazabileceğimiz güzel bir şey yok mu?

Var!

1-0 mağlupken direkten dönen bir topumuz, daha sonrada bir pozisyonumuz daha var.

Altay Taraftarının Bolusporluları kucaklaması var.

Başka bir şey yok.

Ama bir yerlerde sanki sıkıntı var.

Soruyoruz transferlerimiz nasıl, isabetli mi?

Diyorlar ki

- Bank Asya liginin en iyileri.

Hocamız nasıl?

-O da iyi! Bank Asya liginin kaliteli hocalarından. Tribünlerin istediği tipte bir hoca.

Ya Başkanımız?

-Harika! Allah başımızdan eksik etmesin.

O zaman Yönetim nasıl?

-Mükemmel!

Ekonomik durumumuz?

-Sıkıntımız yok!

Taraftar?

-Onlarda çok iyi, basında çok iyi. 

Vali de çok iyi, Belediye Başkanı da çok iyi.

Ya bu kadar çok TARIK AKAN'ın, Kadir İNANIR'ın arasında bir tek EROL TAŞ olmaz mı? Ya da TECAVÜZCÜ COŞKUN...

Şaka bir yana, bu kadar iyinin arasında BOLUSPOR niye iyi değil.

Bu kadar iyinin içinde DOĞRU olmayan ne?

Biliyorum bazı insanlar böyle yazıyorum diye kızıyorlar ama

Ne yazık ki kişiler Boluspor Camiasının mutluluğu peşinde koşmuyor. Nefislerini koşturuyor.

Necip Bey'i ya da Coşkun Hoca'yı mutlu etmek için çalışıyor.

Hiç kimse hiç kimseye doğru söylemiyor. Muhatabı neyi duymak istiyorsa onu söylüyor.

Samimi olunmuyor, adamına göre konuşuluyor. "yanlış yapıyorsun" denilmiyor.

Farzlar dururken vaciplerle uğraşılıyor.

Kimse sorumluluk almıyor, açık aranıyor, haftalık yaşanıyor.

Sonucunda samimi taraftarlar ağlıyor.