Cenazemiz Var...

      Cenazemiz Var...

       Bolu huzur evinde kalan 75 yaşında bir teyzemiz geçen günlerde vefat etti. Bu haber yerel gazetelere cenazeye hiç bir yakını, hatta oğlu bile katılmadı şeklinde yansıdı. Cenazeye sahip çıkan ve teyzemizi son yolculuğuna uğurlayanlar ise  Sayın Valimiz, Aile Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü çalışanları olmuş.
*****
      İnsan orta yaşları biraz geçince artık paranın pulun pek önemli olmadığını, aslında önemli olanın ona güven verecek, kötü günlerinde hep yanında olacak bir akrabaya ve gerçek bir dosta sahip olmak olduğunu anlıyor. Parayla satın alınmış hiç bir hizmet, çocuğunun annesine ve babasına verdiği hizmetin değerine ulaşamaz. Çünkü o hizmet kalpten verilmiş bir hizmettir.
*****
      İnsan yaşlandığında biraz huysuzlaşır. Hayat başladığı yere döner; çocuk doğarız ve çocuk ölürüz. Bu çocuksu ruhu ve huysuzluğu, çok yaşlanmış akrabalarınızda mutlaka görmüşsünüzdür. Onlara laf anlatmak zordur gerçekten; sabırlı olmak gerekir. Daha da yaşlandıklarında, yatağa bağımlı olduklarında  bakımları çok daha zorlaşır. İşte bu durumda özveri gerekir ki bu zor bulunur bir özelliktir.
*****
       Eğer sizde bu özveri yoksa, aile anlaşmazlıklarından veya yoğun çalışma temponuzdan dolayı yaşlı akrabanıza  bakamıyorsanız ücret karşılığı bakıcı tutarsınız veya yazımızın konusundaki gibi huzur evine gönderirsiniz. İşte bu ona son darbeyi vurur, onu yaralar.
*****
      Bir kişinin annesinin cenazesine katılmaması nasıl açıklanır? Bu hiç bir mantıkla açıklanamaz, bunun için hiç bir sebep bulunamaz. Geçici olarak ikamet ettiğimiz bu dünyada sizi doğuran, dokuz ay karnında taşıyan bir kadını son kez görmek, cenazesi başında doya doya, hıçkırıklarla ağlamak ister her insanoğlu. Çünkü ne olursa olsun, ne yanlış yaparsa yapsın, annesidir onun.
*****
       Sayın Valimizin ve çalışanların bu davranışları beni çok duygulandırdı ve mutlaka sizleri de duygulandırmıştır. Var olun, iyi ki varsınız...