Koltuk aşkı !

    KOLTUK AŞKI !

    Kamu kurumlarında koltuk kapma savaşları hiç bitmez. Herkes bir koltuğun peşindedir. Kimi rektör, kimi müdür, kimi şef olmak ister. Ama hiç kimse 'ben bu makama layık mıyım?” diye düşünmez. Düşündüğü tek şey vardır o da 'güçlü” olmak.
*****
    İnsan kendine güvenemez de nasıl makamına (koltuğa) güvenerek 'güçlü” olmak ister, işte bunu hiç anlamadım. Sadece bu bile  bir insana makam vermemek için yeter de artar. Hak edenlere lafım yok tabii ki.
*****
     Özel şirketlerde düz memur bile olamayacak kişiler kamuda çok kolayca çıkarlar yöneticilik koltuğuna. Ben bunu, ülkemizin hala gelişememesinin önemli bir sebebi olarak görürüm. Özel sektör, çalıştırdığı kişilerin yapması muhtemel maddi zararı şirket bütçesinden çıkacağı için, yönetici yapacağı kişilerde üstün yetenek arar, en zeki insanları seçer. Ayrıca özel sektörün saygınlık kaybına da tahammülü yoktur. Özel sektör, neden en üst yöneticileri  merkezi sınavlarda ilk %1-2'ye giren öğrencileri barındıran üniversitelerden seçiliyor zannediyorsunuz. Yani orada torpil hiç işlemez ve koltuk kapmak hiç de kolay değildir. Ağzınızla kuş tutmanız gerekir neredeyse...
*****
     Kamuda koltuk kapmak  hem zordur hem kolaydır. İşin içine sizin de anlayacağınız üzere başka şeyler de girer. Bu şartlara haiz iseniz koltuğu kaparsınız. Zaten kamuda yaptığınız yanlışlara, özel sektörde olduğu gibi, doğru dürüst kimse de bir şey demez. Parasını devletin verdiği hukuk müşavirleri sizin için canla başla çalışır, mahkemelerde sizi savunur.
*****
     Kamu kurumlarında bu koltuk savaşı hep olur ve bu arada ortaya 'liyakat” kelimesi atılır. Yani görevi 'layık olana” vermek. Ama siyasi olarak layık olana değil, yeterlilik olarak  layık olana vermek anlamındadır bu kelime.
*****
     Maalesef, kamuda liyakate yeterince önem verilmediği için 'koltuk savaşları” da hiç bitmez, sürer gider…