Masa.. Kaltakçılar.. Kiracı..     

      MASA.. KALTAKÇILAR.. KİRACI..

      Öğrenmenin yaşı yok.. Yeri de yok tabii ki.. Erzurum'da bir Kıraathanede Geredeli boksör Bülent Başer'i anlattılar.. Onun dünyanın en ünlü boksörlerinden biri olduğunu, Boksu bıraktıktan sonra, Juan Carlos Gomez gibi, Sinan Şamil Sam gibi, Mahir Oral gibi ünlü boksörleri çalıştırdığını..

* * *

      'Biz bu futbol sevdasından vaz mı geçsek' diyordum hep.. 'Daha başarılı olacağımız bir alan mı bulsak kendimize' diyordum.. Bisiklet, Kayak, Güreş ya da boks gibi bir spor dalı..

* * *

       Taa 1950'lerde kayak sporu ile uğraşmışız.. Aralarında tanıdıklarımızın da olduğu çok sayıda kayakçımız var.. Sucu Vakıf Özçeri, Arslan Dayı ve Eğri Boyun Salih Abi öncülüğünde başlayan bisiklet yarışları.. Sonradan Foto Tevfik ile Nurettin Şenocak'ın katılımıyla devam eden.. O kadar kaptırmışız ki kendimizi, Osman Çelebi ile Saip Zorlu taa Romanya'ya gitmişler bisiklet getirmek için..

* * *

       Elmalık köyünde tertiplenen at yarışları var.. Yine aynı köyden Rafet Ağa'nın öncülüğünde yapılan eşek yarışları.. Rafet Ağa'nın kızı Bahtiye Abla (Kollu) da Binicilikte, Kayak'ta, Teniste dünya çapında bir sporcu o sıralar..

* * *

       Sabahın köründe az mı İtfaiye Çay Bahçesine gittik Boks maçı izlemek için.. İsmet Paşa Caddesinde, Sipkat Abi'nin dükkanının önünde az mı toplandık gecenin bir vakti.. Hem de TV yayınlarının henüz Bolu'da olmadığı zamanlar.. Sipkat Abi'nin Abant'taki TRT kulesinden aldığı zayıf sinyalleri güçlendirip eşe dosta televizyon izlettiği.. Denemek için bir vatandaşın şapkasına transistörlü radyo monte ettiğini bilirim.. Adamın yanında yürüyüp şapkasından maç dinleyenler olduğunu..

* * *

       Geçenlerde paylaşılan bir fotoğrafta da Karaçayır'da bir sokak ve o sokakta masanın üzerine çıkmış iki boksör vardı.. ''Bir cinslik var galiba bizde'' demiştim fotoğrafa bakarken.. Sokağın ortasına masa atıp üzerinde boks maçı yapıldığı nerde görülmüş? Öyle de iştahlı, öyle de hırslı görünüyordu ki abiler..

* * *

       O masa da nasıl bir masaysa.. Üzerinde iki boksör dövüşüyor beyefendide tık yok.. Edip Canseverin ''Masa'' şiirindeki gibi.. O da ''Masa da masaymış ha'' diyordu bir şiirinde..

*

      Masa da masaymış ha

      Bana mısın demedi bu kadar yüke

      Bir iki sallandı durdu

      Adam ha babam koyuyordu.. (Edip Cansever)

* * *

       Bolu için oldukça ilginç yıllar zaten.. Şehrin bir köşesinde gazete çıkaran var, başka bir köşesinde Tevfik Efendi ney üflüyor, bir başka köşede Deli Refik (Firaki) ''Haber Merkezi'' adını verdiği kıraathanesinde gazete haberlerini okuyor kürsüden.. Eski bir evin giriş katında Nazire Şendil'e ait matbaa var.. Bir başka köşede fotoğrafçı Suphi beyin sinema makinası..

* * *

        Bülent Ecevit'in annesi Nazlı hanım bile var şehirde.. (1920'ler) Bolu'ya atanan Babası Albay Emin Sargut ile birlikte gelen ve Orta Okulda resim öğretmeni olarak çalışmaya başlayan.. Henüz tanışmadığı eşi Dr. Fahri Ecevit de İzmit'te Hükümet Tabibi..

* * *

      KİRACI..

      Ben ''Edip Bey Atatürk Bulvarında bir konteynerin içinde yaşadı'' diye yazmıştım bir yazımda.. Yanılmışım.. Bolu'dan arayan bir arkadaş onun uzunca bir süre Terzi İzzet Usta'nın Yukarı Çarşı'daki dükkanının üstünde oturduğunu söyledi telefonda.. Edip Bey'in ev kirasını zar zor ödeyebildiğini, bazı geceler ev sahibi ile karşılaşmamak için sabaha karşı eve geldiğini..

* * *

       Sokak kapısını açmadan önce, yaşlı ev sahibinin öksürük nöbetini bekliyormuş Edip Bey.. Birinci öksürükte kapıyı aralayıp, ikinci öksürükte kendini içeri atıyormuş.. ''Parası yoktu ki adamın'' diyor, ''Belediye'den yılda bir kaç kez tercüme parası alacak da ev kirası ödeyecek.. Ölme eşeğim ölme..''

* * *

      Neyse.. Ben Boksörlerden bahsediyordum galiba.. Onların ayakkabı, şort, eldiven gibi malzemelerinden.. ''O yıllarda nereden buldularsa o malzemeleri'' diyecektim.. Biz ki, yıllar sonra analarımızın evde diktiği giysileri giydik.. Kimi lastikli, kimi uçkurlu özel tasarım donlarla dolaştık sokak aralarında..

* * *

      Yokluk zamanlarıydı tabii.. Her şeyin bol bulamaç olmadığı yıllar.. Yalnız bizde mi? 1930'larda Avrupa'da çocuklara un çuvalından elbiseler dikiliyormuş evlerde.. Hatta bazı vicdanlı un fabrikası sahipleri çiçek desenli çuvallar üretmişler..

* * *

       Üstte yok başta yoktu belki ama mutluyduk.. Bir kuyunun dibindeki kurbağa gibiydik.. Kuyunun dibindeki kurbağa da gökyüzünü kuyunun ağzı kadar sanırmış ya.. Zamanla Radyoyla tanıştık, okulla tanıştık; bizden başka şehirler, bizden başka ülkeler olduğunu öğrendik..

* * *

       Kemalettin Tuğcu hikayeleri girdi sonra devreye, Ömer Seyfettin hikayeleri girdi.,''Berber Ertuğrul'un babası mezarlıkta dirilmiş'' haberi gelince mahalleye, oyunu bırakıp Çıkınlar Mezarlığına koştuk dört nala, Ömer Seyfettin'in Diyet'ini okuduktan sonra Terzi Osman Amca'nın Aktaş'taki evinin önünde aldık soluğu.. Önce kolları, sonra ayakları kesilen, bütün gün pencerede oturup sokağı gözetleyerek ömrünü tamamlayan..

* * *

       Kemalettin Tuğcunun ''Sokak Çocuğu'' hikayesindeki "Yaşar'ı İhsaniye mahallesindeki ''Garip Yaşar'la, ilişkilendirdik, ''Öksüz Murat'' hikayesindeki karakteri de Tabaklar mahallesinde metruk bir binada yatıp kalkan Arif'le..

* * *

       KALTAKÇILAR..

      Biz 'Sığırkuyruğu'na, Fülüsiülvi ve 'Fülüsisüfli' köylerine fit olmuşken bir de ''Kaltakçılar köyü'' çıktı başımıza.. Kim bu isimleri başımıza musallat ettiyse Allah'ından bulsun..!

* * *

      ''Kaltak'' at, eşek veya katırların sırtına vurulan Eğerlere deniyormuş eskiden.. Ve Osmanlı ordusundaki Süvari Sınıfının bütün Eğerleri Bolu'da Kaltakçılar köyünde yapılıyormuş.. Aslında basit bir binicilik terimiymiş bu ama, sonradan başka başka yerlere gitmiş..

* * *

        Orduda Süvari sınıfı kalmadı tabi şimdi.. Babamın anılarında vardı.. Trakya'da Süloğlu'nda Süvari olarak yapmış babam askerliğini.. "Atlardan anlar mısın? demişler ilk gittiğinde.. Babam "Ohooo!" demiş, ''Bolu'da derecelerim bile var.. ''

* * *

        Aslında hayatında eşeğe bile binmiş adam değildi rahmetli.. İki defa düşüp kaburga kemiklerini kırmış orada.. Kural; Atın solundan yaklaşıp üzengiye sol ayağını koyarak sıçramakmış üzerine.. Ama babam bir gün ata sağından yaklaşıp üzengiye de sol ayağını koyup sıçrayınca; Hooop ! Nasrettin Hoca gibi ters oturmuş atın üzerine.. Yerlere yatmış herkes gülmekten.. En çok da Bolu'dan hemşehrisi -onun tabiriyle- postacı Rıfat alçağı yatmış yerlere..

* * *

       PEYAMİ SAFA..

       Peyami Safa'nın Bolu Lisesi bahçesinde çekilmiş fotoğrafına rastlayınca çok şaşırdım.. ''Yaşlanarak değil yaşayarak tecrübe sahibi olunur'' diyen adamdı o.. ''Zaman insanları değil, armutları olgunlaştırır'' diyen adam.. Erzincan'da, askerde ölen oğlu Merve’nin acısına dayanamayan ve ondan üç buçuk ay sonra hayata veda eden..

* * *

        Ah şu insan hikâyeleri.. Aynı okulun merdivenlerinde onlarca fotoğrafına rastladığım Mustafa Başaran ile kızı Özay geldi aklıma.. Sonra Şükrü Kaya Yaşar ile Ergani'de şehit olan oğlu Emre.. Eski Belediyenin altında Faik Sığıncı, İlhan Şerbetçi, İsmail Uslu, Necdet Tolgay ile onlarca kez konserlerini izlediğimiz Şükrü Kaya Yaşar.. Eski mahalleden komşumuz.. Oğlu Emre'nin cenazesinde rastladığımda çökmüş eski halinden eser kalmamıştı.. Hayat işte, bir varsın bir yoksun.. Ne diyelim..

* * *

      Hoşça kalın..

       Erdoğan MÜHÜRCÜOĞLU.. 17. 04. 2022